चीनमधील २४ कारणांच्या विभाजन बिंदूंपैकी एक म्हणजे किंगमिंग (शुद्ध तेजस्वीपणा) उत्सव, जो ४-६ एप्रिल रोजी येतो.^th दरवर्षी. उत्सवानंतर, तापमान वाढेल आणि पाऊस वाढेल. वसंत ऋतूतील नांगरणी आणि बर्फवृष्टीचा हा उत्तम काळ आहे. परंतु किंगमिंग महोत्सव हा केवळ शेतीच्या कामाचे मार्गदर्शन करण्यासाठी एक हंगामी बिंदू नाही तर तो स्मरणोत्सवाचा उत्सव आहे.

किंगमिंग महोत्सवात दुःख आणि आनंदाचे मिश्रण पाहायला मिळते.

हा यज्ञ करण्याचा सर्वात महत्वाचा दिवस आहे. यावेळी हान आणि अल्पसंख्याक वांशिक गट त्यांच्या पूर्वजांना यज्ञ अर्पण करतात आणि आजारी लोकांच्या कबरी झाडून टाकतात. तसेच, ते या दिवशी स्वयंपाक करणार नाहीत आणि फक्त थंड अन्न दिले जाते.

मग हांशी (थंड अन्न) उत्सव सहसा किंगमिंग उत्सवाच्या एक दिवस आधी असायचा. आपल्या पूर्वजांनी हा दिवस किंगमिंगपर्यंत वाढवला असल्याने, नंतर ते एकत्र केले गेले.

प्रत्येक किंगमिंग उत्सवात, सर्व स्मशानभूमींमध्ये कबरी झाडण्यासाठी आणि बलिदान देण्यासाठी येणाऱ्या लोकांची गर्दी असते. स्मशानभूमीकडे जाणाऱ्या मार्गावरील वाहतूक अत्यंत कोंडी होते. आज रीतिरिवाज खूप सोपे केले आहेत. कबरी थोडीशी झाडून काढल्यानंतर, लोक अन्न, फुले आणि मृतांचे आवडते अर्पण करतात, नंतर धूप आणि कागदी पैसे जाळतात आणि स्मारक फलकासमोर नतमस्तक होतात.

कबर सफाई करणाऱ्यांच्या दुःखाच्या उलट, लोक या दिवशी वसंत ऋतूची आशा बाळगतात. किंगमिंग महोत्सव हा असा काळ असतो जेव्हा सूर्य तेजस्वीपणे चमकतो, तेव्हा झाडे आणि गवत हिरवेगार होते आणि निसर्ग पुन्हा चैतन्यशील असतो. प्राचीन काळापासून, लोक वसंत ऋतूतील सहलीची प्रथा पाळत आले आहेत. या वेळी पर्यटक सर्वत्र असतात.

किंगमिंग महोत्सवात लोकांना पतंग उडवायला खूप आवडते. किंगमिंग महोत्सवापुरते पतंग उडवणे हे केवळ किंगमिंग महोत्सवापुरते मर्यादित नाही. त्याचे वेगळेपण म्हणजे लोक केवळ दिवसाच नव्हे तर रात्री देखील पतंग उडवतात. पतंगावर किंवा धाग्यावर बांधलेल्या लहान कंदीलांची दोरी चमकणाऱ्या ताऱ्यांसारखी दिसते आणि म्हणूनच त्यांना पतंग उडवणे म्हणतात."देव"'s कंदील.

किंगमिंग महोत्सव हा झाडे लावण्याचा देखील एक काळ आहे, कारण रोपांचा जगण्याचा दर जास्त असतो आणि झाडे नंतर लवकर वाढतात. पूर्वी, किंगमिंग महोत्सवाला"वृक्षारोपण दिन".पण १९७९ पासून, वृक्ष दिन"१२ मार्च रोजी निकाली काढण्यात आला^th ग्रेगोरियन कॅलेंडरनुसार.